اگر اشک مجال دهد کمی بنویسم در این ماتم

غم درونت را فرا گرفته ، می خواهی آن قدر گریه کنی تا تسکین دلت شود ، ولی

افسوس! که گریه و اشک هم طاقتی ندارد تا بتواند آن گونه که شایسته است

نقل این ماتم کند ، چرا که این مصیبت همچون داغی بر پیشانی تاریخ قرار گرفته

و تاریخ هر چقدر از این واقعه فاصله می گیرد

نمی تواند از حرارت و اندوه این غم بکاهد .

مگر چه شده است که همه در این ماتم و غم لب فرو بسته اند ؟!

حتّی نام مقدّس او آن قدر پر رمز و راز است که هر انسان پاک سیرت و خوش نهادی

با شنیدن نام او متأثر می شود و هاله ای از غم وجودش را فرا می گیرد ، گویا او

تمام هستی اش را همه دار و ندارش را  به پیشگاه خداوند آسمان و زمین در

 ره اخلاص هدیه کرده و خداوند نیز در عزای او همه هستی را عزادار فرمود و

به او مواهبی عنایت کرده که همه عقلها در فهم و هضم آن حیرانند ،

می دانم پیروانش آن قدر فغان سر می دهند و با اتّکای با اسناد محکم تاریخی

کاری  می کنند که روحهای خفته این عصر و زمان بیدار گردند و به نور هدایت

 آن بزرگوار رهنمون و بر کشتی نجات ایشان وارد می شوند تا در سیلابهای زمانه

در امان بمانند ، خداوند به این بنده بزرگوارش و یاران او چنان مقامی عطا فرمود که

که بدست ایشان ، گره های کور زندگی این مردم خاکی باز شود .

چه بسیارند کسانی که از ادیان آسمانی دیگر همچون مسیحیان و ارمنی ها ،

 زندگی خود را مدیون ایشان اند . اگر بخواهیم نام تمام کسانی را که در تاریخ وامدار

این سفره کرم شده اند را بنگاریم چند مثنوی هفتاد من کاغذ می شود تا چه رسد که

بخواهیم ماجرای هر یک را تک به تک بیان کنیم ، و چه بسیارند آنها که در نهان خانه

دل همه این حرفها و بزرگواری ها را به ودیعت نهاده اند و جز خداوند و آن بزرگوار 

کسی بر این مطالب اشراف ندارد ، اگر فرصتی بود و می نوشتم آن گاه

 خیلی ها می فهمیدند که کرم و بزرگواری چه معنایی دارد ؟

مولای من ، یا حسین ، بحقّ برادر بزرگوارت اباالفضل ، آبرو دار دنیا و آخرتم فرما

و مرا مدیون کرم بیحدّ و اندازه ات نما و سعادتی عنایت کن تا تمام اشکهایم را در غم

ماتم تو هدیه کنم به امید آنکه مورد قبول شما واقع شود .